از ننوشتن آدم به چی می‌رسه؟ من لااقل به چی می‌رسم؟
شاید از نوشتن هم به جایی نرسی ولی قطعا از ننوشتن به جایی نمی‌رسی.
من مدتیه که بابت کارای شخصی فعلا چیزی به درد به خور ننوشتم. چه وبلاگ چه خاطره.
وقت مجدد نوشتنه.
پ.ن 1: نباید سخت گرفت. به زمان باید فرصت داد.
پ.ن 2: هر موقع برای کشیدن زیر همه‌چی هیچ برنامه‌ای نداشتید مطمئنا بدونید که شکست خوردید.
پ.ن 3: روابط شخصی و انسانی، روابط مهندسی نیست و قطعا میشه براش راه‌حل یا به اصطلاح solution داشت. اما زمان و گذرش رو مد نظر باید داشت.
پ.ن 4: گیریم که نمی‌نویسی. گیریم که منتشر نمی‌کنی. گیریم که نمی‌گی. گیریم که پنهان می‌کنی. فک می‌کنی من وایمیستم تا ببینم چی میشه؟ فک کردی ازین نزدیک‌تر نمیشم؟
توصیه: میدونی که خرق عادته، میدونی که شدنی نیست، میدونی که رسوا میشی خوب چرا ادامه میدی؟ من از همه انتظار دارم تو دیگه چرا؟
پ.ن 5: هسته درونی اعتقادات شخصیم پاشیده، فکری درخورد باید.
پ.ن 6: تو روابط انسانی که نمیشه مطمئن شد. باید تکیه کرد به یه سری تحلیل‌ها رو رفت توش. به پ.ن 2 هم توجه داشته باشید تمومه.
