به فنا هستم :)
به فنا رفتم :)
من می‌تونم چند تا حمله رو پشت سر بزارم. انقدی مقاومت دارم. سولوشن دارم. اما چه فایده؟ بعدش چی میشم؟ بعدش چی از من میمونه؟ یه لامصبی که بلده چطور در بره، فرار کنه، خودشو راحت کنه، راه در رو پیدا کنه و بسازه، هیچ مساله‌ای براش عذاب وجدان دائمی نمیاره و خوب بعدش مشخصه
لامصب راه دیگه‌ای نیست. نمیگم فکرشو نمیکردم. ولی خوب غریزه رو چه میشه کرد؟
اگه هم نخای تحمل کنی چی میشه؟ فیلم؟ مظلوم نمایی؟ سکون؟ این مسیر که قطعا اشتباهه. قطعا
متاسفانه هرچی میگذره دارم به مسیرهایی که خودم به ذهنم میرسه بیشتر ایمان میارم
و اینجاست که میرسیم به بحث شیرین تجربه شخصی :)
خلاصه اوضاع غریبیست. امیدوارم نوشتن‌های متعدد حلش کنه
