همیشه یه حس جالبی دارم بعد دیدن بعضی از فیلما
انقد که ممکنه خود فیلم هم حتی یادم بره صحنه هاش
ولی دو سه تا جاش یادم میمونه و حس بعدش
خیلی غریبه این حس. معمولا هم تنها فیلم میبینم و تو شب
یعنی وقتی من اون حس رو دارم همه خوابن و همه جا تاریکه و همین به جذابیت اون حس و ماندگاریش کمک میکنه
الانم اون حس رو بعد دیدن فیلم the perks of being a wallflower دارم.
تو این حس بعضی موقع یه تصمیماتی هم میگیرم که بیشتر فقط یادم میمونه و عملی نمیشه :)
معمولش اینه که تصمیم میگیرم بیشتر فیلم ببینم.
به زندگی نظم بیشتری بدم
و کلا مرتب تر بشم.
یه روزی میمونه و میره. ولی هم حس اون یه روز خوبه و هم بعضا بعضی تصمیما که عملی میشه
به نظر خودم بهترین اونا استفاده از گوگل کلندر بوده. حالا اینکه این تصمیم بعد کدوم فیلم به دست اومد بماند. خیلی عجیبه کلا.
الانم که دارم اولین بار بعد تجربه اون حال مینویسم حس عجیبیه. یحتمل دوباره ببینمش اعصایم از نوشتن همچین چیزی خورد بشه و بخام حذفش کنم ولی بازم ممد خاتمی درونم نمیذاره که این کارو بکنم
کلا حس خوبیه و دوسش دارم. بهترین حالت برای تصمیم گرفتن. وقتی که پشت هم تصمیم میگیرم. تصمیمایی که درحالت معمول جرات گرفتنشونو ندارم.
حس غریبیه...
