1>9

در نظر نگرفتن و محاسبه نکردن عوامل موثر، پیش از ورود به یک داستان باعث پیامدهای متعددی میشه. من قریب به یک‌ و نیم سال پیش تصمیم گرفتم که مراقب این عوامل باشم. تقریبا هم خوب حواسم بوده. اما این‌بار بد از دستم در رفت. تاثیر عاملی رو پیش‌بینی نکرده بودم که هرگز زندگی نکرده بودمش. دیدی نداشتم بهش و اصالتی قائل نبودم براش.

در این مورد من مصداق ضرب‌المثل اومدم صواب کنم کباب شدم هستم. اما خوب این آتش ظاهرا تو من نهفته بوده و کسی عاملیتی در این اتفاق نداشته. برای من هم صواب‌کردنه الزام داره هم این کباب شدنه. ترکیبشون سعه‌صدر خوبی آورده برام. تنها نگرانیم عمل به مسئولیت‌هاییه که قبل این اتفاقات پذیرفتم و برای انجامشون نیاز به همون انرژی سابق دارم نه چیزی که الان هستم. چیزی که الان هستم توانمندی‌هایی تو ابعاد دیگه زندگیمه که فعلا به کار تعهدات سابق نمیاد.

راضیم که این اتفاقات تو این سن داره رخ میده که هزینش کمه. من اگر در دام مظلوم‌نمایی و ناله‌کردن نیفتم که بدیهتا نباید بیفتم که اگر بیفتم بعد این همه مدت باید برم بمیرم، قضیه زود مدیریت میشه قطعا.

همراهی دوست عزیزم در این برهه رو فراموش نخواهم کرد. آدم نمی‌تونه برای همه‌جای زندگیش اونجور که می‌خواد برنامه‌ریزی کنه. باید برای رفیقای مورد اعتمادش حوزه اثر بیشتری قائل بشه و اجازه بده اونا بهش راهکار بدن. من این‌کارو کردم. منتظر نتیجه‌ گرفتنم.

دوست خوبی

(چه تو تو لیان باشی یا نباشی، چه من باشم یا نباشم، چه اصن لیانی باشه یا نباشه دوست خوبی هستی 😊 )

مهر تایید بر گام اول

به مرور دارم توانمندی و ظرفیتم رو افزایش می‌دم.

اینکه نشونه‌هاشو هم می‌بینم خیلی امیدوارکنندست. دارم درست میرم.

اکبر

امروز و پیش از امتحان آمار برای مدیران حدود ساعت 7 و نیم شب، خبر درگذشت اکبر هاشمی رفسنجانی را از طریق توعیتر روزنامه شرق دیدم.

جدا از بیم و امید و شادی و حزن اولیه که حدود 1 الی 2 ساعت پس از شنیدن خبر به صورت سینوسی در من پدید می‌آمد فکر و ذهن من بسیار مشغول چند حس عجیب و مشترک! شده است.

طبیعتا هم‌حسی با انسان‌های مشهور و بزرگ برای همه اتفاق می‌افتد اما خوشبختانه یا شوربختانه درمورد من و امثال من این هم‌حسی با اصحاب قدرت است. افرادی که حوزه تاثیر کلان دارند و با مدیریت روند‌ها به طرق مختلف روی زندگی دیگران تاثیر می‌گذارند. همین تاثیرگذاری بذات، برای برانگیختن حسادت متاثرین کافی است، اما معمولا افراد موثر ویژگی‌ها، امکانات، توامندی‌ها و ملحقاتی را به صورت اکتسابی یا ذاتی دارند که به صورت ویژه رشک موافقین و مخالفین را برمی‌انگیزد. افراد موثر به قدری با ظرافت و دقت حرکت می‌کنند و پیروز می‌شوند یا اشتباه می‌کنند که بعضا وابسته به حالات مختلف جامعه و حتی روحی افراد، جایگاهشان بین قهرمان و خائن جابجا می‌شود. این را نسبت به هاشمی و شیوه برخورد با آن می‌توان حس کرد.

کنج عافیت

با مصرعی از این شعر که بلد کردم خیلی حال می‌کنم. یک بهانه‌جویی و دلیل‌تراشی زیبایی توش نهفته شده. با بقیه شعر هم یه تناسب زیبایی داره. 

نمیدونم چطور میشه بیانش کرد :))

به غیر از آن که بشد دین و دانش از دستم

بیا بگو که ز عشقت چه طرف بربستم

اگر چه خرمن عمرم غم تو داد به باد

به خاک پای عزیزت که عهد نشکستم

چو ذره گر چه حقیرم ببین به دولت عشق

که در هوای رخت چون به مهر پیوستم

بیار باده که عمریست تا من از سر امن

به کنج عافیت از بهر عیش ننشستم

اگر ز مردم هشیاری ای نصیحتگو

سخن به خاک میفکن چرا که من مستم

چگونه سر ز خجالت برآورم بر دوست

که خدمتی به سزا برنیامد از دستم

بسوخت حافظ و آن یار دلنواز نگفت

که مرهمی بفرستم که خاطرش خستم

موثرینی

بعدمدت‌ها تصمیم گرفتم دوباره بنویسم.

الان دیگه حس میکنم دستم اومده چرا باید نوشت. چیا باید نوشت.
اینا به لطف خوندن وبلاگ سیاوش بوده. یه دور که رفتم تو وبلاگش، جرات اشتراک یه سری چیزای خصوصی‌تر رو پیدا کردم.

خاطره نویسی رو هم از سر خواهم گرفت.

درواقع چند نفر روی من تاثیر زیادی گذاشتن این چند ماهه

تاثیر در برانگیختن و یادآوری بخشی از شخصیتم که کمتر دیده می‌شد و من هم کمتر بهش واقف بودم یا توجه می‌کردم بهشون. اما واقعا بهشون نیاز داشتم و بابت پررنگ نبودنش تحت انتقاد بودم.

فیلم

همیشه یه حس جالبی دارم بعد دیدن بعضی از فیلما

انقد که ممکنه خود فیلم هم حتی یادم بره صحنه هاش

ولی دو سه تا جاش یادم میمونه و حس بعدش

خیلی غریبه این حس. معمولا هم تنها فیلم میبینم و تو شب

یعنی وقتی من اون حس رو دارم همه خوابن و همه جا تاریکه و همین به جذابیت اون حس و ماندگاریش کمک میکنه

توجه یا عدم توجه

سلام

یه نکته ای که برام چالش شده اینه که عدم توجه من به صحبت های اطرافیانم  چقد میتونه مثبت یا منفی باشه

خط قرمز- قسمت اول

سلام

به نظر من مفهوم کلی خطر قرمز و شناختن اون و نزدیکی و دوری از اون خیلی مهمه

شاید همه زندگی اجرایی ما این باشه که این خطوط رو بشناسیم و ازش دور و یا بهش نزدیک بشیم.

به نظر من به صورت کلی ما بین دو خط قرمز هستیم. خط قرمز عرضه و یا اجرا و یا سرویس دهی و خط قرمز تقاضا و یا انتظارات و قول ها

نه باید بگذاریم که از خط قرمز تقاضا رد شیم و بی توجهی کنیم به خواسته ها و نه باید بگذاریم که تعلل سبب عبور از خطوط قرمز سرویس دهی بشه

به نظرم به صورت کلی نمیشه این حرف رو شفاف کرد و باید مدتی بگذره و طی مثال هایی منظور خودمو ارائه بدم

پشتم گرمه!!

مدتیه دارم به این فکر میکنم که چرا اعضای یه اتاق خیلی وقتشونو با بچه های اتاق خودشون نمی گذرونن ولی بازم برای سال بعد با بچه های اتاق خودشون هم اتاقی میشن.

یه تحلیلی رسید به ذهنم و یه سری نکته و توصیه

تصمیم به فعالیت

تصمیم گرفتم که با توجه به توضیحات وبلاگ ازین به بعد یه سری چیزها که در ذهنمه و میشه نوشت رو بنویسم.

احتمالا بیشتر به سیاست و اجتماع بخوره

یک نکته هم بگم که این چیزایی که قراره بنویسم نظرات شخصی من هستند و به هیچ وجه اصرار ندارم که شما ها هم بپذیرید. میتونیم بحث کنیم روشون!

یاعلی